Ale zanim to nastąpiło wyjechałem z domu kawałek przed 8:00 w kierunku Józefowa, gdzie już jechałem centralnie wzdłuż Wisły. Niestety trzeba było wymęczyć ok. 8 km po dziurawych, betonowych płytach do Wilgi - dalej już było lepiej.
Gdzieś dopiero na 70 km złapał mnie wspomniany wyżej skurcz. Kawałek dalej było świetne miejsce na zatrzymanie się - dosłownie zaraz przy Wiśle. Idealne na chwile odpoczynku - można było też zejść kawałek na brzeg.
Dopiero gdzieś na 100km wiatr w twarz trochę mniej zaczął dokuczać, bo odbiłem w miejscowości Maciejowice centralnie na północ w kierunku Garwolina. W samych Maciejowicach centrum wygląda świetnie, do tego jest muzeum im. T. Kościuszki.
Dojeżdżam do krajówki na Garwolin - wiatr sprzyja przez ten 15km odcinek. Na zjeździe bez większych problemów przekraczam 60 km/h :) Garwolin sam w sobie bardzo miło mnie zaskoczył - ścieżka rowerowa wzdłuż główniej drogi została zrobiona według mnie w najlepszy sposób - wyznaczony pas na jezdni dla rowerów. Krótki postój i jedzenie przy sklepie spożywczym i jazda w stronę Stoczka Łukowskiego.
Na wylocie ze Stoczka w stronę Siedlec mijam Zagórznicę - pomnik bitwy pod Stoczkiem. Jest naprawdę w dobrym stanie, aż chce się poznać kawałek historii.
Dalej już klasycznie przez Seroczyn do Latowicza, a stamtąd prosto do Mińska. Wiatr już tak bardzo nie dokuczał, a czasem nawet pomagał. Kawałek drogi też umilał widok na zachodzące słońce.
Jako mała nagrodę postanowiłem pojechać na kebaba, ale nie ma tak łatwo. Mijam po drodze C1ach'a, zawracam, go doganiam i krzyczę "Dawaj zmianę" :) Piotrek wręcz natychmiastowo zaczyna mi uciekać i tak ganialiśmy się kawałek po Mińsku, niezła akcja :)
Ogólnie nawet dobrze się jechało. Na 100km mały kryzys, a od ok. 130km jechało się bardzo dobrze. Pod wiatr miałem jakoś ok. 100km, a z wiatrem max. 50km, średnia brutto wyszła jakieś 22 km/h.
Ustawka z Bodkiem punkt 9:00 i jazda w stronę MPK. Rano temperatura ok 9 st. W MPK najpierw jedziemy kawałek czerwonym szlakiem z którego odbijamy na Górę Lotnika gdzie jest czarny szlak MTB. Jedziemy nim ładny kawałek po najlepszych górkach w okolicy, a następnie już dalej czerwonym. Odbijamy z niego i robimy dłuższy postój w Mc Donaldzie. Na koniec już tylko Górę Milową i wzdłuż torów terenem prost do Mińska. Pod koniec temperatura wzrosła do 17 st - naprawdę ciepło jak na ostatnie dni. Ogólnie jakoś średnio się jechało - zabrakło pod koniec pompy ;)
Co tu dużo pisać, jesienny poranek po prostu rewelacja! Słońce od samego rana do tego wspaniałe kolory drzew. Jeszcze załapałem się na szron na polach.
Ustawka z Bodkiem rano i jazda w kierunku Mrozów przez górki na Mikanowie plus ścieżki w okolicy Mieni gdzie zrobiliśmy dwie honorowe pętlę po okolicznych wydmach i po byłej kopalni piasku/żwirowni.
Pogoda jak i widoki w lesie naprawdę rewelacyjne - normalnie do dyspozycji jest pełna barwa kolorów.
Będą już w okolicy klasycznie zajeżdżamy do żwirowni w Krukach. Trochę rozkopali, ale tak to nic się nie zmieniło. Organizujemy za to małe rzuty kamieniami do jeziora + turlanie ;)
Wreszcie udało mi się dokończyć i już objechać cały nowy niebieski szlak z Mińska Mazowieckiego, więc już mogę spokojnie opisać cały jego przebieg. Całość ma ok. 20 km więc umiarkowanym tempem przejedzie się go w godzinę :)
Start szlaku znajduje się zaraz przy wylocie z przejścia podziemnego, przy szkole podstawowej nr. 6.
Ustawiam się na przejazd razem z Bodkiem i skręcamy w ulicę Stankowizna gdzie kierujemy się asfaltem cały czas przed siebie. Po prawej stronie mijamy pomnik przyrody - najstarsza sosna w Polsce. Można spokojnie tam odbić i podziwiać to niezwykłe drzewo. Szlak niestety dalej też prowadzi asfaltem omijając bardzo ciekawe leśne tereny.
Następnie kierujemy się na Cielechowiznę gdzie po prawej stronie mijamy pomnik rodziny Nalazków. Dalej już kierujemy się Hutę Mińską gdzie skręcamy na drogę na Mariankę.
Szlak nadal prowadzi cały czas asfaltem przez Barczącą, a następnie na Chmielew gdzie ewentualnie można odpocząć i coś zjeść w "Przystani Rowerzystów". Na końcu Chmielewa wreszcie szlak przemienia się w drogę szutrową na Mikanów. Od tego momentu po ok. 14 km asfaltu zaczyna się już jego znacznie przyjemniejsza część. Odbijamy z głównej drogi na Siennicę prosto do rezerwatu przyrody - Bagno Pogorzel.
Tutaj zaczyna się już prawdziwa jazda po lesie ze sporym dodatkiem piachu. Ogólnie bardzo sprawnie się jedzie, a tereny naprawdę są rewelacyjne. Wystarczy kawałek odbić ze szlaku i znajdujemy się już przy bagnach/jeziorach gdzie można odpocząć w spokoju z przyjemnym widokiem w tle. Wyjeżdżamy z lasu, kawałek asfaltu przez Grabinę i szutrówką już do Iłówca - tam ogólnie są problemy z oznaczeniem - nie sposób jest dostrzec skrętu na Wólkę Iłówiecką. Za pierwszym razem wylądowałem w Grzebowilku :) Mam nadzieję, że zostanie to jeszcze poprawione - właściwie to szlak nie został jeszcze oficjalnie otwarty.
W Wólce Iłówieckiej skręcamy w lewo zaraz za przejazdem kolejowym na przyjemny szuter. Kawałek i skręcamy prawo prosto do lasu gdzie już cały czas jedziemy do samego końca szlaku przez ładne leśne tereny. Szlak kończy swój bieg w Grębiszewie niedaleko hotelu.
Hotel sam w sobie robi niesamowite wrażenie - zwłaszcza nocą kiedy widać jego bardzo dobre podświetlenie. Warto chociaż na chwilę tam się zatrzymać. Do tego było tam jeszcze sporo różnych figur, postaci z siana. Nie mogło zabraknąć tam też pamiątkowego zdjęcia :)
Reasumując szlak przebiega naprawdę bardzo ciekawymi okolicami które warto odwiedzić, ale z drugiej strony po pieszym szlaku byśmy oczekiwali więcej poruszania się bezdrożami, a takich możliwości było sporo. Początkowy, 14 km asfaltowy odcinek pieszo może być sporym wyzwaniem. Najbardziej podobała mi się końcówka (plus minus od Pogorzeli) - tam już szlak prowadzi bardzo ciekawie lasami. Jest to też pierwszy szlak który startuje z Mińska Mazowieckiego, bardzo dobrze, że pojawia się taka inicjatywa do ich tworzenia, bo okolice naprawdę mamy super i jest gdzie ich jeszcze więcej poprowadzić. Oznaczenie miejscami nie jest za dobre - wielokrotnie musiałem się wracać, oznaczeń trzeba bardzo uważnie wypatrywać. Nie mniej cała nawigacja nie sprawiała większych problemów, poprowadzony jest bardzo intuicyjnie. Sam szlak traktuję jako dobrą zapowiedź co może się dziać w przyszłości - aby tylko lepiej :) Ogólnie warto go przebyć chociaż raz!
Oto przebieg całego szlaku, zapisany za pomocą GPS'a:
Patryke
