Niebieski szlak turstyczny - Mińsk Mazowiecki
Czwartek, 10 października 2013
· Komentarze(2)
Wreszcie udało mi się dokończyć i już objechać cały nowy niebieski szlak z Mińska Mazowieckiego, więc już mogę spokojnie opisać cały jego przebieg.
Całość ma ok. 20 km więc umiarkowanym tempem przejedzie się go w godzinę :)
Start szlaku znajduje się zaraz przy wylocie z przejścia podziemnego, przy szkole podstawowej nr. 6.
Ustawiam się na przejazd razem z Bodkiem i skręcamy w ulicę Stankowizna gdzie kierujemy się asfaltem cały czas przed siebie.
Po prawej stronie mijamy pomnik przyrody - najstarsza sosna w Polsce. Można spokojnie tam odbić i podziwiać to niezwykłe drzewo.
Szlak niestety dalej też prowadzi asfaltem omijając bardzo ciekawe leśne tereny.
Następnie kierujemy się na Cielechowiznę gdzie po prawej stronie mijamy pomnik rodziny Nalazków. Dalej już kierujemy się Hutę Mińską gdzie skręcamy na drogę na Mariankę.
Szlak nadal prowadzi cały czas asfaltem przez Barczącą, a następnie na Chmielew gdzie ewentualnie można odpocząć i coś zjeść w "Przystani Rowerzystów". Na końcu Chmielewa wreszcie szlak przemienia się w drogę szutrową na Mikanów. Od tego momentu po ok. 14 km asfaltu zaczyna się już jego znacznie przyjemniejsza część. Odbijamy z głównej drogi na Siennicę prosto do rezerwatu przyrody - Bagno Pogorzel.
Tutaj zaczyna się już prawdziwa jazda po lesie ze sporym dodatkiem piachu. Ogólnie bardzo sprawnie się jedzie, a tereny naprawdę są rewelacyjne. Wystarczy kawałek odbić ze szlaku i znajdujemy się już przy bagnach/jeziorach gdzie można odpocząć w spokoju z przyjemnym widokiem w tle.
Wyjeżdżamy z lasu, kawałek asfaltu przez Grabinę i szutrówką już do Iłówca - tam ogólnie są problemy z oznaczeniem - nie sposób jest dostrzec skrętu na Wólkę Iłówiecką. Za pierwszym razem wylądowałem w Grzebowilku :) Mam nadzieję, że zostanie to jeszcze poprawione - właściwie to szlak nie został jeszcze oficjalnie otwarty.
W Wólce Iłówieckiej skręcamy w lewo zaraz za przejazdem kolejowym na przyjemny szuter. Kawałek i skręcamy prawo prosto do lasu gdzie już cały czas jedziemy do samego końca szlaku przez ładne leśne tereny. Szlak kończy swój bieg w Grębiszewie niedaleko hotelu.
Hotel sam w sobie robi niesamowite wrażenie - zwłaszcza nocą kiedy widać jego bardzo dobre podświetlenie. Warto chociaż na chwilę tam się zatrzymać.
Do tego było tam jeszcze sporo różnych figur, postaci z siana. Nie mogło zabraknąć tam też pamiątkowego zdjęcia :)
Reasumując szlak przebiega naprawdę bardzo ciekawymi okolicami które warto odwiedzić, ale z drugiej strony po pieszym szlaku byśmy oczekiwali więcej poruszania się bezdrożami, a takich możliwości było sporo. Początkowy, 14 km asfaltowy odcinek pieszo może być sporym wyzwaniem. Najbardziej podobała mi się końcówka (plus minus od Pogorzeli) - tam już szlak prowadzi bardzo ciekawie lasami.
Jest to też pierwszy szlak który startuje z Mińska Mazowieckiego, bardzo dobrze, że pojawia się taka inicjatywa do ich tworzenia, bo okolice naprawdę mamy super i jest gdzie ich jeszcze więcej poprowadzić.
Oznaczenie miejscami nie jest za dobre - wielokrotnie musiałem się wracać, oznaczeń trzeba bardzo uważnie wypatrywać. Nie mniej cała nawigacja nie sprawiała większych problemów, poprowadzony jest bardzo intuicyjnie.
Sam szlak traktuję jako dobrą zapowiedź co może się dziać w przyszłości - aby tylko lepiej :) Ogólnie warto go przebyć chociaż raz!
Oto przebieg całego szlaku, zapisany za pomocą GPS'a:
Całość ma ok. 20 km więc umiarkowanym tempem przejedzie się go w godzinę :)
Start szlaku znajduje się zaraz przy wylocie z przejścia podziemnego, przy szkole podstawowej nr. 6.
Początek niebieskiego szlaku - PKP Mińsk Maz© px
Ustawiam się na przejazd razem z Bodkiem i skręcamy w ulicę Stankowizna gdzie kierujemy się asfaltem cały czas przed siebie.
Po prawej stronie mijamy pomnik przyrody - najstarsza sosna w Polsce. Można spokojnie tam odbić i podziwiać to niezwykłe drzewo.
Szlak niestety dalej też prowadzi asfaltem omijając bardzo ciekawe leśne tereny.
Szlak przechodzi obok sosny/parkingu© px
Następnie kierujemy się na Cielechowiznę gdzie po prawej stronie mijamy pomnik rodziny Nalazków. Dalej już kierujemy się Hutę Mińską gdzie skręcamy na drogę na Mariankę.
Szlak zakręca na Mariankę© px
Szlak nadal prowadzi cały czas asfaltem przez Barczącą, a następnie na Chmielew gdzie ewentualnie można odpocząć i coś zjeść w "Przystani Rowerzystów". Na końcu Chmielewa wreszcie szlak przemienia się w drogę szutrową na Mikanów. Od tego momentu po ok. 14 km asfaltu zaczyna się już jego znacznie przyjemniejsza część. Odbijamy z głównej drogi na Siennicę prosto do rezerwatu przyrody - Bagno Pogorzel.
Pogorzel - szlak wreszcie odbija w las© px
Tutaj zaczyna się już prawdziwa jazda po lesie ze sporym dodatkiem piachu. Ogólnie bardzo sprawnie się jedzie, a tereny naprawdę są rewelacyjne. Wystarczy kawałek odbić ze szlaku i znajdujemy się już przy bagnach/jeziorach gdzie można odpocząć w spokoju z przyjemnym widokiem w tle.
Wyjeżdżamy z lasu, kawałek asfaltu przez Grabinę i szutrówką już do Iłówca - tam ogólnie są problemy z oznaczeniem - nie sposób jest dostrzec skrętu na Wólkę Iłówiecką. Za pierwszym razem wylądowałem w Grzebowilku :) Mam nadzieję, że zostanie to jeszcze poprawione - właściwie to szlak nie został jeszcze oficjalnie otwarty.
W Wólce Iłówieckiej skręcamy w lewo zaraz za przejazdem kolejowym na przyjemny szuter. Kawałek i skręcamy prawo prosto do lasu gdzie już cały czas jedziemy do samego końca szlaku przez ładne leśne tereny. Szlak kończy swój bieg w Grębiszewie niedaleko hotelu.
Koniec szlaku przy hotelu niedaleko Grębiszewa© px
Hotel sam w sobie robi niesamowite wrażenie - zwłaszcza nocą kiedy widać jego bardzo dobre podświetlenie. Warto chociaż na chwilę tam się zatrzymać.
Do tego było tam jeszcze sporo różnych figur, postaci z siana. Nie mogło zabraknąć tam też pamiątkowego zdjęcia :)
Hotel w Grębiszewie nocą© px
Koks i kot© px
Reasumując szlak przebiega naprawdę bardzo ciekawymi okolicami które warto odwiedzić, ale z drugiej strony po pieszym szlaku byśmy oczekiwali więcej poruszania się bezdrożami, a takich możliwości było sporo. Początkowy, 14 km asfaltowy odcinek pieszo może być sporym wyzwaniem. Najbardziej podobała mi się końcówka (plus minus od Pogorzeli) - tam już szlak prowadzi bardzo ciekawie lasami.
Jest to też pierwszy szlak który startuje z Mińska Mazowieckiego, bardzo dobrze, że pojawia się taka inicjatywa do ich tworzenia, bo okolice naprawdę mamy super i jest gdzie ich jeszcze więcej poprowadzić.
Oznaczenie miejscami nie jest za dobre - wielokrotnie musiałem się wracać, oznaczeń trzeba bardzo uważnie wypatrywać. Nie mniej cała nawigacja nie sprawiała większych problemów, poprowadzony jest bardzo intuicyjnie.
Sam szlak traktuję jako dobrą zapowiedź co może się dziać w przyszłości - aby tylko lepiej :) Ogólnie warto go przebyć chociaż raz!
Oto przebieg całego szlaku, zapisany za pomocą GPS'a:
Patryke
